Πρωί κι όλα του κόσμου
στημένα
στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας.
Τα όπλα έχουν διαλεχτεί,
τα ίδια πάντα,
οι ανάγκες σου,οι ανάγκες μου.
Μ' έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Όμως που να ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήνης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή,αυτό δάκρυα.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
(Λίγα λόγια από τη Δημουλά...έτσι...αντί για λουλούδια...)
(φωτο Barbakostas)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου